Abala ang mga tao sa ngayon, sa kasalukuyan. Wala na tayong iniisip kung hindi ang dapat gawin sa ngayon. Abala sa mga problema na dapat ayusin. Abala sa mga bawat oras na darating.
Madaming mga gawain na ginagawa tayo kaya nakakalimutan natin na isipin ang paparating, ang bukas. Abala ako kahapon sa mga papel na kailangan ni mom. Nakakapagod mang isipin, nasanay na ako. Nasanay na ako sa pagpapagod at pagpupuyat kaya madali kong nagawa ang dapat na gawin. Sa bawat pagta-type ay wala akong iniisip kundi tapusin ang dapat tapusin. Hindi ko pinapansin ang oras at nang matapos na ang lahat ay wala akong maisip. Hindi ko alam kung ano ang susunod na gagawin. Kaya natulog na lamang ako. Natatakot ako na hindi ko na kayang managinip o mangarap. Lilipas din siguro. Kailangan kong managinip pa.
Mag-subscribe sa:
I-post ang Mga Komento (Atom)
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento