Kakatapos ko lang ng nobelang "The Hitchhiker's Guide to the Galaxy" ni Douglas Adams. Isa itong nakakatuwang mundo (o universe) na puno ng mga tauhang hindi malayo sa mga tao sa ating mundo.
Sinusundan ng nobela ang paglalakbay ni Arthur Dent pagkatapos pasabugin ang Earth para gumawa ng isang hyperspatial express route. Makakasama niya sina Ford Prefect, Zaphod Beeblebrox, Trillian (Trisha McMillan), Marvin, at Eddie the Computer papuntang Magrathea.
Maikli lang ang nobela at nahahati sa maiikling kabanata. Natapos ko lang siya sa loob ng ilang araw. Masasabi kong ang tunay na kaakit-akit sa aklat ay ang mundo (o universe) nito. Hindi ito malayo ang universe sa katotohanan ang hindi ito lubusang ganap at perpekto o lubusang magulo't sira, hindi kagaya ng mga kuwento't librong science fiction. Hindi utopia o dystopia ang universe ng "Hitchhiker's Guide to the Galaxy." Isa lang itong ordinaryong universe na may personalidad kung saan ang mga problema't alinlangin ng mga alien ay kagaya lang sa atin, mayroon nga lang silang spaceship.
Hindi ko masasabing buo ang kuwento ng iisang nobelang ito na sinusundan pa ng apat pang nobela. Kaya mapapansin kong medyo manipis at kulang ang paglalarawan o characterization ng mga tauhan. Mapapatawad ito dahil nga serye siya.
Mayroon akong ilang mga napansing inconsistencies. Halimbawa, kung "Ford" ang pangalan na kinuha lamang ni Ford sa Earth noong naroon siya, bakit 'Ford' rin ang tinawag ni Zaphod kay Ford kung hindi niya alam ang kanyang pangalan sa Earth at mas pamilyar siya sa kanyang lumang pangalan?
Sa likod ng mabilis na mga pangyayari't ilang pagkukulang, isang kaakit-akit na nobela ang "Hitchhiker's Guide to the Galaxy." Isang nakakatuwang pagtingin hindi lamang sa agham, pati na rin sa pilosopiya't teolohiya.
Mag-subscribe sa:
I-post ang Mga Komento (Atom)
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento