The Bourne Supremacy

Nagustuhan ko ang naunang pelikula tungkol kay Jason Bourne, na ginampanan ni Matt Damon. Dito sa pangalawang pelikulang ito ay puno pa rin ng umaatikabong aksiyon ang “The Bourne Supremacy” kagaya ng naunang pelikula ng serye.

Nagpapatuloy ang “Bourne Supremacy” dalawang taon pagkatapos ng mga pangyayari sa unang pelikula. Sa simula pa lang ay mayroon nang nangyayari. Kagandahan, para sa akin, ng pelikulang ito ay ang kakayahan niyang tutukan ang mga pangyayari kahit na walang sinasabi o hindi nagsasalita ang mga tauhan. Ginagamit ng pelikula ang mga galaw at gawain ng mga tauhan para ikuwento ang kuwento. Ibang iba talaga sa mga pelikulang Pinoy.

Pagdating sa kuwento, madaming mga kaalamang nadagdag tungkol kung sino at kung ano ang simulain ni Jason Bourne. Maganda ang pagbabalik-tanaw dahil akma ang mga ito sa naratibo ng kuwento. May koneksiyon ang mga pangyayari sa mga nangyari.

Magaling ang cinematography ng pelikula. Kagaya ng una, palaging gumagalaw ang camera. Bagay na bagay para sa mga maaksiyong mga eksena.

Totoong-totoo naman ang special effects. Madaming mga habulan sa kotse na kapanipaniwala. Gumamit talaga sila ng mga tunay na kotse na pinasabog at pinagbabangga. Simple ang mga ginamit na technique pero maganda ang bunga nito.

Maganda ang “The Bourne Supremacy” bilang isang pelikulang aksiyon. Baka lang hindi madaling maintindihan ang pelikula dahil kailangang buo ang atensiyon ng manunuod. Napaka-visual ng pelikula na nararapat lang pero hindi ako sanay bilang Pinoy.

Kaarawan, Anibersaryo, at Mga Tindahan sa Lawa

Ngayong araw na ito ay ang anibersaryo ng kasal nina Mom at Dad. Kinasal sila noong Oktubre 30, 1985. Sa parehong petsa noong taong 1992 ay pinanganak naman ang kapatid kong si Marol. (Happy Birthday Bunso!) Sabay ang kaarawan ni Marol at anibersaryo ng mga magulang ko. Nakakatuwa.

Iba pa sa mga pagdiriwang ngayong araw na ito, nagkita-kita kami nina Paolo, Gino, Carla, Mara, at Tonet sa Greenwich ng palengke, este, San Pablo Shopping Mall. Masayang makita ko ulit sila. Inakalipas na bakasyon ko silang huling nakita. Kumain kami ng tanghalian bago kami dumiretso papunta sa “Market sa Lawa,” gimik ng gobyerno para palaguin ang turismo at negosyo ng bayan. Mula sa palengke, este, San Pablo Shopping Mall ay naglakad kami papuntang Lawa ng Sampalok kung saan ginanap ang “Market sa Lawa.”

Nakakatuwa at ang dami nga naman ng mga nagtitinda doon sa may Lawa ng Sampalok. Pinalibutan ang Rizal Park ng San Pablo at isang mahabang tabi ng lawa. May mga nagtitinda ng mga handcrafts, pagkain, komiks, halaman at kung anu-ano pa.

Tumambay lang kami pagkatapos makipagkita kay Conrad doon sa tabi ng lawa. Hindi ko masasabing sobrang maganda ang tanawin o sariwa ang simoy ng hangin sa tabi ng lawa. Pero masasabi kong hindi iyon kasing lala noong napakadami ng fishpen at naging tambakan ng basura ang Sampalok. Astig pa ring makita ang matayog na Bundok Banahaw sa tanawin.

Pagkatapos ng aming paggagala sa “Market sa Lawa” at sumama sa akin sina Paolo at Gino papunta sa bahay ko para makapaglaro ng kaunting Gamecube. Masayang maglaro ng Super Smash Bros. Melee.

Cellular

Nanood ako ng pelikula sa Glorietta pagkatapos ng Reg at habang hinihintay ko si Dad sa kanyang seminar. Pinanood ko ang "Cellular" kasi iyon lang ang mukhang interesante. At interesante nga siya.

Nakakatuwa ang pelikulang ito. Sobrang daming mga "kamuntikan na moments" ay napapawa ako. "Kamuntikan na! Ano ba iyan? Hahaha." Ganun yung mga reaksiyon ko. Iyon ang maganda sa pelikulang ito. Kahit na napakasimpleng mga bagay ay kamuntikan na. Consistent siya. Kaya parang ang daming nangyayari o nangyari dahil doon sa mga sandaling iyon na "kamuntikan na" na magandang pinaglayo-layo.

Isa pa, aaminin ko na ito ang unang action-thriller na pelikula na ako ay napatawa. Seryoso. Hindi ko alam kung bakit. "Uy, tumalon siyasa tubig! Hahaha!" "Bumangga ang kotse! Hahaha!" Ganoon ang reaksiyon ko. Marahil siguro sa acting. Mukhang tanga kasi si Chris Evans sa kanyang pagganap kay Ryan, ang bida ng pelikula. Hindi sa tanga na hindi niya alam ang ginagawa niya. Tanga na gumagawa siya ng mga tanga at bobong ngunity kagiting-giting na mga bagay para lamang iligtas ang mga tauhan. Ok din siya. Kaya siguro ako napapatawa sa kanyang mga ginagawa.

Sa ibang mga tauhan, maganda din ang acting ni Kim Basinger bilang si Jessica ang babaeng nangangailangan ng tulong at aksidenteng natawagan si Ryan. Masyado nga lang bayolente ang mga kontrabida ng pelikula na pinamumunuan ni Detective Greer, na ginampanan ni Jason Statham. Pero ok din ang pagganap ni Jason Statham dahil talaga nga namang nakakatakot siya.

Kaya rin ako siguro natatawa ay dahil sa magaling na pagsusulat. Hindi sineseryoso ng pelikula ang sarili nito. May mga dialogo at komento ang mga tauhan para pagaanin ang umaatikabong aksiyon. Nakakatuwa.

Magaling din ang camera at cinematography ng pelikula. Kahit na iba't iba ang mga technique ay ginawa sa pelikula ay bagay pa rin naman para sa mga napiling mga sandali. Mauga at magalaw na camera para sa mga habulan at slow motion para sa mga kaantig-antig na mga sandali. Maganda.

Ewan ko ba. Hindi ko inaasahan na magugustuhan ko ang pelikulang ito. Isa "tama lang ang timpla" na pelikula. Nag-enjoy ako. Sobra.

Araw ng Registration

Gumising ako kanina ng mga 4:45, maaga kasi kaming aalis ng San Pablo paputang Metro Manila. Maaga para iwas trapik.

Sa daan ay madaming mga nagkalat na kotse naaksidente. Mga trak na sa sobrang sira ay mukhang patay ang nagmamaneho. Mga kotseng naka tirik sa tabi. Nakakatakot. Magulo. Parang Reg!

Dumating ako ng mga alas otso sa Ateneo pagkatapos naming binaba si Dad sa may Makati. May seminar ding pinuntahan si Dad e. Nagsisimula nang pumasok ang mga tao sa loob ng Com lab sa CTC. Nagkaproblema ako dahil sinarado na ang Fiction Workshop. Nakakalungkot. Kaya naglista na ako agad ng mga maaari kong kunin para sa mga Free at FA Elective.

Naandoon ako sa loob ng silid-hintayan, nag-iisip, "Anong gagawin ko? Anong gagawin ko?" Ok naman. Nakausap ko din naman si Xander sa loob. Sa loob ay inayos ni Xander ang advisement ko. Pagkatapos ng kaunting juggling ay ito ang naging mga klase ko:

FIL 104. A KRITISISMONG PAMPANITIKAN NG PILIPINAS 1300-1600 SAT

FIL 105. A TEORYANG PAMPANITIKAN 1730-2030 T

COM 141. A NEWS WRITING 1330-1630 W

PH 102. AAA PHILOSOPHY OF THE HUMAN PERSON II 1500-1630 T-TH

HI 166 N PHILIPPINE HISTORY 0730-0830 M-W-F

Masyadong maaga ang HI 166! Masyadong maaga! Magpapa-load rev ako? Pwede kayang kausapin ang prof ko para mapalipat sa mas huling oras na klase niya? Suhestiyon din ni Hanniel sa akin na mag-load rev para makuha namin ang Fiction Workshop. Hmm. Pwede. Bahala na.

Nagbayad, Nagkumperma ng ACP, nag-validate ng ID at doon ay natapos ang aking REG-REG-REG-REG-REG... hehehe.

Aklatan at Ulan

Nilagyan na ng aklatan ang aking kuwarto. Hindi ako kuntento sa isa lamang na bakal na lalagyan. At nadami na nadami ang koleksiyon ko ng mga aklat kaya humingi ako ng lalagyan ng libro.

Ginawa ni Mang Danny ang aking aklatan noong nakalipas na linggo kasabay ng lalagyang TV na kanya ring ginagawa. Gawa sa plywood ang aklatan at ikakabit sa dingding ng kuwarto ko. Nahirapan nga si Mang Danny na ikabit ang aklatan dahil ang tigas ng dingding. Nahirapa siyang ipako ang mga suporta sa dingding. Pero nakabit naman. Hinihintay ko na lamang matuyo ng maigi ang pintura bako ilipat ang aking mga libro.

Kanina nga rin ay umalan. Unang beses sa nakalipas na linggo. Hindi ko nga inaasahan dahil napakaganda ng panahon noong nakalipas na araw. Kakaunti ang ulap at napakaliwanag ng araw at buwan. Ganyan lang talaga siguro.

One Hundred Years of Solitude

Kanina ko lang natapos ang "One Hundred Years of Solitude" ni Gabriel Garcia Marquez. Sa totoo lang, noon pa nasa koleksiyon ko ang nobelang ito. Nagkaroon na nga ng kulay ang papel sa tagal na nakalagay lamang sa isang kanto. Nagdadalawang isip kasi ako noon dahil mukhang napakakapal ng libro at baka hindi ko matapos ang libro. Pero mukhang nagkamali ako sa takot ko dahil nagsimula na akong magbasa ay hindi ko lamang natapos ang libro, hindi ko siya maibaba dahil sa kamangmanghang kuwento at pangyayari.

Sa simulang pa lang ay puno na ng kahiwagaan ang nobela, parang isa lamang panaginip ang lahat ng mga pangyayari sa kuwento. Ang paglipas ng oras at panahon sa nobela ay hindi mahalaga. Ang importante ay ang walang humpay na pagkukuwento.

Ang iba't ibang pangyayari ay hindi ko maintindihan. Parang ikinuwento lamang iyon para manatiling interesante ang kuwento. Pero sa likod ng mga pambihira at kamangha-manghang mga pangyayari ay ang katangian at personalidad na ibinibigay hindi lamang sa mga tauhan kundi pati na rin sa pambihirang lugar ng Macondo, ang tagpuan ng nobela.

Nakakapagod ang pagsulat ni Garcia Marquez. Mahahaba ang mga pangungusap. Nakakalito ang banghay. Sa isang parte ng nobela ay nawala ako ng kaunti dahil madaming pagbabalik-tanaw at pagtanaw sa hinaharap. Ngunit sa likod ng nakakalito at mahirap na pagbasa sa nobela ay isang linya at liwanag na nasusundan ko para magpatuloy na magbasa at maintindi kung ano na nga ba ang nangyayari.

Kamangha-mangha ang nobelang ito. Kahit na sakop ang isang daang taon ay parang hindi lumipas ang panahon sa kuwento. Ang tema ng pag-iisa ay hindi lamang inilarawan kundi binigyang liwanag kung bakit nagiging kuntento ang tao na ikulong ang sarili at maging mag-isa.

Grado

Gumising ako ng alas sais ng umaga kanina para sa dalawang oras na paglalakbay papuntang Ateneo. Kasama ko sa pagbiyahe si Mae, kapatid ko, kasi kukunin din niya ang mga marka niya sa San Beda. Umalis kami ni Mae ng mga alas syete ng umaga. Ang plano ay una muna akong pupunta ng Ateneo, kukunin ko ang mga marka at regform bago kami magpatuloy papuntang San Beda.

Nakakabagot mag biyahe. Ang trapik pa kanina. Asar. Mga alas nueve y medya na nang makarating kami sa Ateneo. Mukhang marami nang nakakuha ng kanikanilang mga grado. Dalian akong pumunta sa Cov Courts, tinuro ko muna kay Kuya Adong, yung nagmaneho para sa amin, kung saan ang paradahan ng mga kotse. E nasa ISO pa naman iyon. Ang layo mula sa Cov Courts.

Madali lang ang pagkuha ng regform at grado. Wala pang sampung minuto. Pero hindi pa kumpleto ang mga marka ko, wala pa yung sa Malikhaing Pagsulat, kaya punta akong De La Costa para hanapin si Sir Alvin.

Pagkatapos kong kunin ang aking marka mula kay Sir Alvin, hinikayat niya akong magpatuloy sa pagsusulat na nakakapang lakas ng ego, ay dumeretso na ako papuntang paradahan para makapunta na sa San Beda. May kalayuan din iyon.

Malas lang at trapik pa. Inabot kami ni Mae ng tanghalian sa San Beda. Pero nakuha naman ni Mae ang kanyang mga grado. Pasado siya sa lahat! Pagdating kasi kay Mae, hindi namin alam kung pasado nga ba o hindi. Pero natutuwa naman ako.

Pagkatapos ng tanghalian ay dinaanan namin ang condo ni Mae, kinuha ni Mae yung stylus ng kanyang cellphone. At dumiretso na rin kami sa nauumuwi balik ng San Pablo.

Pag-uusapan ko pa ang mga grado ko? Ipagyayabang ko ba ang nakuha kong A sa Malikhaing Pagsulat, B+ sa Pilosopiya, at B sa History? Pag-uusapan ko pa ba ang damdamin ko sa nakuha kong C+ sa Drama Seminar? Ibubunyag ko pa ba ang halong tuwa at puot sa nakuha kong D sa Teolohiya? Hmm. Huwag na lang. Basta nakakuha ako ng 2.8 na QPI, pinakamatas kong semestral QPI sunod sa QPI ko noong unang semestre ng aking ikalawang taon.

Sana ay maging maganda rin ang darating na semestre para sa akin at para sa lahat.

Kaarawan

Kaarawan nga pala ni Mama kahapon. (Happy Birthday Mom!) Siya ay 49 na taong gulang na! Ano kaya ang maganadang magawa para sa kanyang ika-50 kaarawan? Haha.

Ang daming tao dito sa bahay noong mga nakalipas na araw. Mga bisita ni Dad at ng mga kapatid ko. Wala akong mga bisita. Ang lungkot ko. Hindi naman. Nakakahiya at nakakatamad na magtawag ng mga kaibigan. Ganyan lang talaga ako.

Ano kaya ang mga grade ko? Hindi na ako makapaghintay para sa Lunes.

Thousand Cranes

Kakatapos ko lang kaninang basahin ang nobelang "Thousand Cranes" na sinulat ni Yasunari Kawabata, isang Nobel Prize Laureate. Isa lang ang masasabi ko sa nobela, hindi ko siya gets. As in. Hindi ko siya gets sa isang maganda intensiyon dahil sa isang banda ay kailangan ko talagang pagtuunan ng pansin ang libro. Babasahin ko ulit siguro para lalo kong maintindihan.

Hindi naman sa wala akong nakuha mula sa nobela. Tungkol ang nobela sa malaki at malawak na epekto ng mga desisyon, pagpapasya at paggawa sa konsensiya at takbo ng buhay. Napakaiba ng reaksiyon ng mga Hapon sa mga sitwasyon kagaya ng pre-marital sex, kasal at kamatayan.

Maganda ang paggamit ni Yasunari Kawabata ng mga dialogo para ilabas ang pagkatao ng mga tauhan. Kahit na madami ang dialogo, makikita ang personalidad at katangian ng mga tauhan. Magaling din ang mga sasalaysay ng tagapagsalaysay. Gumamit ng isang ikatluhang limitadong punto de bista at hindi man lamang iyon nawala o nagbago. Consistent. Magaling. Sa ngayon ay doon ako nagkakaprblema sa aking pagsusulat, sa punto de bista.

Magaling ang pagkukuwento ng nobela pero nakakapangkamot ng ulo kung bakit ginawa ng mga tauhan ang mga ginawa nila. Masyadong tago ang intensiyon at damdamin ng tauhan na nakakapangbagot ngunit nakakapangmangha na rin.

OMG!!! Nanalo ang Red Sox sa ALCS!!!

Una, hindi ako baseball fan. Hindi ko sinusubaybayan ang buong season ng MLB. Wala akong kinikilingang koponan (pero ayoko sa NY Yankees. Haha.) Nagsimula akong manood ng baseball postseason noong 1998, panalo noon ang Yankees sa World Series at nakuha pa ata nila ang pinakamagandang win-loss record sa isang season noon. Noong mga huling taon din ay napapanood ko ang MLB postseason gawa ng sembreak.

Ngayon, kagaya ng mga nakalipas na mga taon, inaasahan ko na na makakarating ang NY Yankees sa World Series, na naman. Paligi na lang. Kahit na noong nakaraang dalawang taon ay natalo sila sa kampiyon ng NL, parang inaasahan ko na na magiging "as usual" ang World Series. Ayan na naman ang Yankees, palagi na lang. Magaling ang Yankees talaga. 200 milyong dolyar ba naman ang gastusin mo sa para sa mga manlalaro lamang. Puno ba naman ng mga manlalarong parang mga robot kung mga palo ng bola. Talagang aasahan mong makakarating sila palagi sa Kampiyonato.

Pero, walang hiya, Boston Red Sox, tinalo ang NY Yankees. Boston Red Sox! Ilang taon na bang hindi nakakarating ng World Series ang Red Sox, mula pa noong 1918? Isa pa itong inaasahan. Inaasahang hindi makakalampas sa Yankees at hindi makakarating World Series. Isa koponan na palaging nasasapawan ng Yankees. Isang koponan na palaging "kamuntikan na."

Pero hindi na ngayon. Mula sa isang paglamang sa kanila ng Yankees, 3-0 ay nakabalik ang Red Sox upang mapanalo ang ALCS, 4-3. Astig na labanan ito. Halos bugbog-sarado ang Boston noong unang tatlong laban at noong Game 4 ay mukhang matatalo na sila, milagro. Nanalo pa. Mula doon ay sunod-sunod na. 1-3. 2-3. 3-3. At ngayon, 4-3, astig talaga.

Nakakatuwa ang Game 7. Bago nagsimula ang laro ay pinaalala ng Yankees ang malas ng mga Red Sox sa kasaysayan nila laban sa isa't isa. Inilabas nila sina mga dakilang manlalaro na nagpatalo sa Red Sox, sina Yogi Berra at yung isa pang hindi ko tanda ang pangalan. (Sabi ngang hindi ako fan e.) Sa kabuuan, magaling ang Red Sox kahit pa man noon pa. Palagi lang talaga silang minamalas laban sa Yankees. Kagaya noong isang taon.

Pero ngayon, parang nagbago ang ikot ng mundo. Hindi na sila minamalas. Oo, nauna ang NY 3-0, pero parang walang pakialam ang Red Sox doon. Gusto lang nilang manalo. At ngayong Game 7 ay parang nawala ang kagustuhan ng NY Yankees na manalo. Pagkatapos ng Grand Slam at 2 Run Homerun ni Jhonny Damon at 2 Run Homerun ni Ortiz ng Boston, parang naging pilit at deperado ang NY. Hindi sila makapaghintay. Gustong maka-homerun agad. Kaya palagi silang naa-out. Hindi naman sila makapalo sa pitcher ng Boston, si Derek Lowe.

Hindi ako baseball fan. Hindi ko sinusubaybayan ang season ng MLB. Ayoko sa Yankees. Pero naniniwala ako sa mga mahihiwaga at kakaibang mga pangyayari sa mundong ito. Kamangha-mangha talaga ang panalo ng Red Sox kanina.

The Satanic Verses

Katatapos ko lang ng nobelang "The Satanic Verses," na sinulat ni Salman Rushdie, kaninang hapon. Isang siyang nakakatwang libro, iyon ang isa sa masasabi ko.

Napapalibot ang kuwento ng nobela kina Saladin Chamcha, isang propesiyonal na voice actor, at Gibreel Farishta, isang kilalang aktor sa Bollywood, at ang kanilang milagrosong pagkaligtas at pagbabago pagkatapos ng kanilang paghulog sa lupa mula sa isang sumabog na eroplano. Sa pagitan ng paglalakbay nina Saladin at Gibreel, kinukuwento rin ang kuwento ng propetang Mohammad at ng isang paglalakbay ng isang bayan papuntang Mecca. Medyo relihiyoso ang tema ng libro lalo nang patukoy sa relihiyong Islam.

Maliban sa relihiyon ay pinag-uusapan din ng nobela ang talaban ng kultura, paniniwala, at, ultimo ng mga mundo. Talaban ng relihiyon at modernismo, ng relihiyon at sekularismo, ng milagro at realidad, at ng mahiwaga at katauhan. At lahat ng mga temang ito ay pumapalibot sa pagbabago at muling pagsilang.

Komplekado siyang nobela. Maraming mga hindi kapanipaniwalang mga bagay, naaayon sa magical realism. Hindi ko pa alam kung ano ang ibig sabihin ng mga milagro at ng iba pang mga pantastikong pangyayari pero sa susunod na pagbabasa na lang iyon.

Lahat-lahat, ang nobela ay isang paglalakbay sa hindi kapanipaniwala at mahiwaga, sa pagbabago at muling pagsilang. Sa sobrang kakaiba ng mga pangyayari ay susuko ka na lang na intindihin ang mga nangyayari at makinig na lamang.

note:
Dahil sa paglalaro sa Qu'ran ni Salman Rushdie sa nobelang ito, pinatawan siya ng isang fatwah ng isang Ayatollah, kapantay ng isang Arsobispo ng Katolisismo sa Islam. Kung sino man ang makakapatay kay Salman Rushdie ay agad-agad makakarating sa "Langit." (Astig.)

CNN.com - Flat-screen�TV emits international distress signal - Oct 18, 2004

CNN.com - Flat-screen�TV emits international distress signal - Oct 18, 2004

Sobrang kwela ng balitang ito! TV, nagbrobroadcast ng SOS signal? Sana kaya ring gawin iyon ng TV ko! Communication nga talaga! Hahaha.

Duty Free, Sundo at iPod

Pumunta ako at ng mga mgulang ko sa Duty Free kanina. Wala lang nagsisipag bili ng mga chocolate at kung ano pa. Kamuntikan na ngang hindi makapasok sa Duty Free pero pinayagan na rin.

Pagkatapos ay sinundo namin si Mae mula sa condo. Galing si Mae sa Angeles, Pampanga kasama ang mga kaklase niya sa Nursing. Si Mae ang pinakahihintay nina Tetel at Marol. Sila-sila ang palaging nagsasama e.

May iPod na rin kami! Yehey! Pero hati-hati lang kami sa ngayon sa iPod sa aming magkakapatid. Ako nag-ayos ng mga files para sa iPod kasi mga takot ang mga kapatid ko sa pagbubutingting ng kung ano mang mga elektroniko. Ang saya.

Sembreak

Naaalala kita 'pag umuulan (Sembreak)
Naaalala kita 'pag giniginaw (Sembreak)
Naaalala kita 'pag kakain na (Sembreak)
- Sembreak by the Eraserheads

Yahoo! Tapos na ang mga gawain ko! Tapos na ang unang semestre ko! Ayos!

Kahapon ay pinasa ko na ang aking dula para sa FA 109. Ang panget ng dula. Yung lang ang masasabi ko doon. Pero dahil napasa ko na ang lahat ng requirements ko doon ay natapos ko na rin ang aking semestre. Technically, hindi pa sembreak. Pagkatapos pa dapat ng araw na ito ang opisyal na pagtatapos ng sem. Kaya iyon.

Naandito ako ngayon sa San Pablo, o kay saya. Ang sariwang hangin. Ang lamig ng tubig. Ang makulimlim na langit? Hay naku, parang kahit saan ka dito sa Pilipinas ay parang uulan. Ganyan lang talaga kapag malapit na ang Pasko.

Wala ngayon dito ang mga kapatid ko dito sa bahay. Si Mae, yung sumunod sa akin, ay nasa Maynila pa. Ewan ko kung bakit. Dapat ay tapos na rin siya sa mga proyekto at pagsusulit. Si Tetel, yung sumunod kay Mae, ay nag-eensayo para sa cheerdance ng Intrams ng Canossa. Si Tetel daw yung choreographer sabi ni Mama. Si Marol naman, yung bunso, ay nasa Laguna College at nakuha ng entrance test para sa Philippine Science High School. Pero mas gusto daw niyang pumasok sa UP Rural High School.

Kaya ito, mag-isa sa bahay at aking-akin ang DSL! Hahahaha!

Pasalitang Examen

Ginanap ang aking pasalitang examen sa Philo Dep. Dumating ako sa De La Costa ng mga 10:15 ng umaga ngunit 10:30 pa dapat ang aking nakatakdang oras. Kaya dumeretso na lang ako sa Philo Dep at naghintay sa mga upuan doon. Medyo kinakabahan ako. Nanlalamig ang aking kamay sa lamig ng aircon ng silid. Kinailangan kong manatiling kampante para hindi ko makalimutan ang dapat kong sabihin.

Naging matagal ang naunang kumuha ng pagsusulit. 10:40 na bago tinawag ni Sir Capili sa kuwarto. Siyam lang ang mga thesis statements na pagpipilian at kinailangan kong bumunot. Nakuha ko ay bilang sampu kaya kumuha ulit ako. Medyo malas na nakuha ko ang thesis bilang dalawa kasi hindi ako masyadong hiyang sa mga ideya ng thesis na iyon.

Maganda naman ang naging daloy ng pasalitang pagsusulit. Nasagot ko naman ng mabuti ang mga tanong ni Sir Capili at mukha namang sigurado ako sa aking mga sinasabi. Ang daming mga tinanong ni Sir. Pero na kakatuwa at parang ang bilis ng paglipas ng oras.

Hindi ako sigurado kung ano ang nakuha kong marka pero mukha namang hindi bagsak. Huling gawain para sa semestre, ang dula para sa FA 109.

Huling Pagsusulit sa Teolohiya

Tapos na ang Teolohiya. Nagpapasalamat ako. Kagaya ng mga nakalipas na pagsusulit, mahirap ang pagsusulit. Kakaiba kasing magtanong ng tanong si Fr. Dacanay. Doon lang ako naaasar. Pero nasagot ko naman ang mga tanong. Ang problema ay hindi ko alam kung ang mga sagot ko ba ay yung hinahanap ni Fr. Dacanay.

Basta. Tapos na. Sunod, Pilosopiya.

Mabusising Araw ng Wala, Lindol, at Uwi

Ang dami kong ginawa kahapon. Tinapos ko ang aking huling papel para sa Hi165. Nakakatuwa. Ang dami kong natutunan mula sa pagbabasa ng mga sulat at liham nina Rizal at Blumentritt. Ang tinding manglait ni Rizal. Napagdiskitahan niya at ni Blumentritt yung isang Barrantes at kung anu-anong insulto ang pinagsasabi. Tapos naging obsessed si Rizal sa pag-aaral niya ng mga wika ng Pilipinas kagaya ng Tagalog at Bisaya. Inambisyon pa nga niya na maayos ang mga pagkakaiba ng mga wika para makagawa ng iisang Pilipinong wika. Gusto niyang paghalu-haluin ang mga wika. Hindi lamang yung ginawa noong panahon ng Amerikano na pinili lang nila ang Tagalog bilang basehan ng wikang Pilipino. Ginusto ni Rizal ng isang malawakang paghahalo at pagpapalitan. Ang galing talaga ni Rizal. Pinasa ko din yung dalawa kong maikling kuwento para sa Fil 119.2.

10:37 ng kagabi ay lumindol. Nakakatuwa. Naglilipat ng ako ng channel sa TV at napadpad ako sa Discovery Channel. Tungkol sa lindol ang palabas. Pinapaliwanag ng tagapagsalaysay kung paano at bakit gumuho ang mga gusali sa Turkey noong lumindol doon nang biglang maramdaman ko na gumagalaw ang paligid. Una, kaunti lang na paggalaw tapos ay lumakas. Kumalampag ang mga gamit panluto. Gumalaw ang tubig sa loob ng water dispenser. Umuga ang pinto. Astig. Nanonood sina Mama, Daddy, at Ninang Lily sa konserto nina Rico J. Puno at Basil Valdez sa Araneta. Nakanta si Rico noong lumindol. Tinanong niya ang mga manonood kung bakit sila nakatingin sa itaas. Sabi ng mga tao, "Lumindol." "A. Akala koo ay nasa motel ako," sabi naman ni Rico.

Pagkatapos manood ng konserto ay sinundo nila ako sa condo at umuwi ako sa San Pablo. Kararating lang ni Dad mula sa Amerika. Tinulungang maglipat ng bahay sina Kuya Romy at Ate Rowena. May pasalubong ako! Yehey!

Nakakain din ako ng isang tunay na agahan. Tapsilog ang kinain ko. Matagal-tagal na ding hindi nakakakain ng agahan. Nasa honor roll ang mga kapatid kong naiwan dito sa San Pablo. Nakakatuwa. Hindi ako honor noong nasa mababa at mataas na paaralan ako. Kaya ko pero tinatamad. Pinapakita lang na mas masipag ang mga kapatid ko kaysa sa akin. Isa lang ang hindi nagbabago dito sa bahay na ito. Ang gulo pa rin ng tulugan ng mga kapatid ko.

May nanliligaw kay Tetel. Madami daw sabi ni Mama. Isa daw ay yung kapatid ni Bianca, dati kong kaklase sa mataas na paaralan, si Dustin. Totoo nga ang sinabi ni Arthur kay Carla na sinabi sa akin ni Carla. Nakakainggit. Bakit walang nanliligaw sa akin. (Ang bading ng dating na noon ah. hahaha.) Joke lang. Ewan ko kung on sila. Ok lang sa akin. Basta hindi nag-iisip at gagawa ng kung anong masama ang dalawa. Aral muna.

Dumaan nga daw yung klase nina Tetel sa Ateneo. Nagpapabili naman sa akin ng jacket mula sa tindahan. Aba, mukhang nagustuhan ang Ateneo at mas maka-Ateneo pa sila kaysa sa akin. Wala lang.

Sige. Pahinga lang ako bago mag-aral para sa susunod na Patapusang Linggo.

Huling Pasada

Huling klase para sa Drama Seminar kanina. Ang saya. Nagtanghal kami ng aming mga monologo. Ang mga mono ay "site specific." Ibig sabihin, nababagay dapat sa isang lugar sa loob ng Ateneo ang monologo. Ang akin ay tinanghal sa may Meron Pond/Lagoon. Pawang ang aking monologo, ang kay Cerz, kay Jomike at ang kay Saul ay hindi tungkol sa isang mag-aaral. Nakakatuwa.

Nakakapagod ang klase kanina. Palakad-lakad kami. Nagsimula kami sa Dance Studio para sa monologo ni Jomike. Tungkol sa isang amang namatayan ng anak. Ok din. Medyo mahina nga lang ang pagsasalita ni Jomike kaya hindi ko masyadong narinig.

Sumunod ay nasa loob kami ng CR ng mga babae para sa monologo ni Monet. Nagdalawang isip ang ilan na pumasok, lalo na ang mga lalaki. Sinabi lang ni Sir Miroy na pareho rin lang naman iyon sa lalaki. Kaya pumasok na rin kami. Tungkol ang monologo ni Monet sa isang dalagang kakatapos lang mag-pregnancy test sa loob ng CR. Nakakatuwa ang mga komento ng tauhan tungkol sa pagiging anak ng OB-GYNE. Wala lang.

Sunod na pinuntahan namin ay ang Caf. Doon ay nagmonologo si Abi tungkol sa isang mapag-isang estudyante. Medyo maingay sa Caf kaya mahirap pakinggan.

Sunod naman ay yung kay Jollo sa Chapel. Tungkol sa isang problemadong mag-aaral. Nakakapang-ilang lang kasi sagradong lugar.

Sunod naman ay sa Edsa Walk para sa monologo ni Jihan. Tungkol sa isang mag-aaral na nahuhuli sa klase, wala pang ID kaya nagtatago sa sikyo. Bigla na lang napunta sa pag-ibig at buhay ang pinag-uusapan ng tauhan. Wala lang. Medyo nabigla ako sa pagbabago ng topic.

Malapit lang tinatawag na conyo bench kaya sinunod namin ang monologo ni Denise. Isang nakakatuwang monologo tungkol sa isang conyo.

Sunod ay ang monologo ni Cerz. Nakakatuwa nga kasi hindi niya binasa ang kanya kumpara sa amin, may virus kasi ang diskette niya. Tungkol iyong kanya sa isang katulong na nagpapanggap o nagpapaka-feeling na isang studyante ng Ateneo. Nakakatuwa.

Pumunta naman kami sa Xavier para sa monologo ni Jillian. Tungkol sa isang mag-aaral na natingin sa isang listahan sa Xavier. Hindi ko tanda kung tungkol saan yung listahan. Pasensiya.

Tawid ng kalsada ay pumunta kami sa hintayan sa kanto ng University Road. Tungkol naman sa isang nagmamadaling mag-aaral ang monologo ni Jace. Mas maganda nga sana kung naglakad si Jace. Wala lang.

Dumeretso naman kami sa Bellarmine para sa monologo ni Liana. Tungkol naman sa isang mag-aaral na kita ang kanyang iniibig. Madaming pag-iilusyon. Nakakatuwa.

Pumunta naman kami sa Quad III, yung nasa pagitan ng gusali ng Soc Sci at gusali ng De La Costa. Hindi ko tanda kung tungkol saan ang monologo. Tungkol ba sa isang lesbian na guro? Hindi ko tanda. Masyado akong naging abala kasi ako na iyong susunod. Sa Meron Pond yung akin e.

Sumunod sa akin ay si Saul, sa may mapunong lugar, malapit sa Baseball Feild. Tungkol sa isang tulisan na hinababol ng mga awtoridad. Medyo social at political ang tema.

Huli ay yung kay Hanniel. Nakatuwa. Bigay na bigay sa kanyang pagtatanghal. Para talagang isang paranoid na mag-aaral si Hanniel. Ok din. At doon ay nagtapos ang aming Drama Seminar. Sa isang malakas na sigaw.

Walang Klase

Wala akong klase ngayon. Whee. Wala nakasing Theo. Awww. Ginagawa ko na lamang ang mga kailangang gawin at ipasa darating na mga araw.

Naabutan ko si Mark na naka-online kanina sa YM. Si Mark ay dati kong kaklase sa mataas na paaralan. Kalog pa rin hanggang ngayon.

mvm17_breakdown: HI MITCH! muztah?
fatguyisme_2000: hello
fatguyisme_2000: ok lang.
fatguyisme_2000: may mga ilang mga kailangang tapusin
mvm17_breakdown: la ka na klas?
fatguyisme_2000: meron pa
fatguyisme_2000: next week ang Finals namin
mvm17_breakdown: kami rin... pamatay nga week na 2!
fatguyisme_2000: ilang units ba ang kinukuha mo?
mvm17_breakdown: 18 lang pero grabe sunod-sunod!!! ikaw ba ilan?
fatguyisme_2000: 15 pero hindi sunod-sunod at magaan ang mga trabaho sa iba :D
mvm17_breakdown: ok! so nainggit naman ako... hehehe
mvm17_breakdown: si pao at ang iba pang katauhan jan muztah?
fatguyisme_2000: alam mo naman si pao, palaging may ginagawa
fatguyisme_2000: mukhang mahirap ang mga kinukuha niyang mga courses ngayon
mvm17_breakdown: bad for him...
mvm17_breakdown: buti ka pa... pa-easy-easy lang... iba na talaga ang henyo!!! :D
fatguyisme_2000: hindi naman. kapag gusto mo ang ginagawa mo, mas madali
fatguyisme_2000: sulat lang ako ng sulat
mvm17_breakdown: ok... hehe
mvm17_breakdown: pasabi namn ky pao na kung my blak syang pmnta canossa sa friday wag n! nagkaayawan na eh.
fatguyisme_2000: bakit may away?
mvm17_breakdown: blak kc khanin cannossiana..
mvm17_breakdown: nagkayawan hindi nagkaawayan... hehehe
fatguyisme_2000: ah sory
fatguyisme_2000: hehehe
mvm17_breakdown: marami kasing gagawin yung iba so maraming hindi makakapunta
mvm17_breakdown: eh nakakalungkot naman kung kokonti kayo pagpunta don...
fatguyisme_2000: syempre
mvm17_breakdown: anyways, gawa na lang iba sked...
mvm17_breakdown: nakuha mo na ba canossiana mo thru ur sis...
fatguyisme_2000: oo naman
fatguyisme_2000: ang panget nga ng canossiana
fatguyisme_2000: eh
mvm17_breakdown: hahahaha!!!! ang salarin ay si miss lucido
mvm17_breakdown: talagang may galit yata yun sa tin eh.
fatguyisme_2000: o masama lang lang talaga ang taste niya
fatguyisme_2000: =))
mvm17_breakdown: grabe nga ang pang-ookray dun ni arch...
mvm17_breakdown: at take note... biruin mo si aina natutong mang-okray!!! kaya naniniwala akong pangit ang canossiana natin.!!! grr...
fatguyisme_2000: ang dami pang typo X-(
mvm17_breakdown: di ba nakakaasar!!! nagturo pa sya ng tech wrtng...
fatguyisme_2000: Hihintayin ko na lang ang Aegis ng Ateneo ngayong college :D
mvm17_breakdown: ok... hehe...
mvm17_breakdown: wat tym klas mo?
fatguyisme_2000: wala akong class ngayon, bukas meron
mvm17_breakdown: ako mamyang 1pm pa pero alis ako d2 sa bahay ng 11:00... alam mo na bundok...
fatguyisme_2000: malayo ba?
mvm17_breakdown: d2 ako bhay namin sa san pablo... kya malayo... hehehe
fatguyisme_2000: kaya pala
mvm17_breakdown: cge bhis n me... nkatowel lang me ngaun eh... malapit n mag11... nagsneak adult sites!!! hehehe
fatguyisme_2000: sige
fatguyisme_2000: ingat
fatguyisme_2000: ingat ka sa mga sites na iyan
fatguyisme_2000: may virus iyan
mvm17_breakdown: hoy... joke lang yun... wholesome pa rin ako!!! hehehe...
fatguyisme_2000: alam ko
fatguyisme_2000: bihis ka na. Gawa pa ako ng ilang project ko dito
mvm17_breakdown: cge... yngat ka rin jan.. bka makbuntis ka ng wala sa oras... hehehe say hello na lang kay pao and everybody... tyry to chat with him pag online sya
fatguyisme_2000: sige. sign out na ako. ingat

Miss ko na ang San Pablo. Siyam na araw na lang bago mag-sembreak.

Debate

Nakakatuwa ang debate ng mga kandidato para bise-presidente ng Estados Unidos. Kumapara sa debate ng mga kandidato para presidente, gamit na gamit ang mga oras at hindi nag-alinlangan sina Dick Cheney at John Edwards sa kanilang mga sinabi. Alam nila kung ano ang sasabihin nila at ano ang dapat na isasagot sa mga tanong.

Bakit naman kasi walang debate noong nakalipas na eleksiyon. Bakit ba naman kasi hindi nakipag debate si FPJ? Natakot ba siya na magmukhang isang bobo na hindi alam kung ano ang sasabihin? Hay, ewan. Basta hindi siya nanalo. Pero paano kaya kung nanalo si FPJ? Ano ang gagawin niya? Kinikilabutan ako.

Ang lapit na ng Finals. Pero hindi ko ramdam ang kaba o excitement na dapat kong maramdaman. Tama na. Gawa na ako ng mga proyekto.

The Shawshank Redemption

Kakapanood ko lang pelikulang "The Shawshank Redemption." Maganda siya. Astig. Wala akong masabi. Maganda ang banghay, ang paglalarawan at ang mga tauhan. Talagang makikilala mo ang sina Red, na ginampanan ni Morgan Freeman, at Andy, na ginampanan ni Tim Robbins. Damang-dama ko ang pag-asa mula kay Andy. Basta. Magandang panood.

Pagod? at Huling mga Klase

Palagi na lamang akong pagod sa mga nakalipas na araw. Masakit ang ulo. Masakit ang katawan. Inaantok. Pero hindi ko alam kung bakit. Hindi naman ganoong kabigat ng mga trabaho. Sa totoo lang, ang dami ko ngang libreng oras e. Pero bakit? Baka siguro sa mga iniinom kong mga gamot para sa ubo at sipon. Marahil. Basta.

Huling klase kahapon para sa Theology. Naririnig ko na si Jihan, "Awwww." Haha. Pareho ang pakiramdam ko. Tunay na magaling na guro si Fr. Dacanay. Oo, strikto, madaling magalit at mababang magbigay ng grade si Fr. Pero magaling siyang magturo. Kahit na inaantok ako bago pumasok sa kanya, nagigising ako sa kanyang pagtuturo. Hindi ako nakatulog sa kanyang klase, maliban na lang sa isang beses na nagpuyat talaga ako ng maigi. Astig si Fr. Dacanay.

Huli na ring klase sa Fil 119.2 kanina. Workshop dapat pero hindi ko feel kasi nagmamadali si Sir Yapan. Sa Fil Dep kami nagklase kasi pinanood kami ni Sir ng mga anime na magandang halimbawa ng magic realism. Pero bago kami nanood ay nagworkshop nga kami. Inuna yung akin at maganda naman daw. Kulang na lang daw ng rhythm na mas babagay para sa kuwento. (Ok. Alam ko na kung ano ang gagawin.) Kailangan ko na lang na i-edit ang aking mga kuwento at ipasa ito sa Oktubre 8.

Nag-reserve na ako para sa ACP kanina. Yung tungkol sa exchange rate. Ayokong pumunta sa mga nakakapagod e. Naubos nga pala yung trip para sa San Pablo. Astig. Maraming interesado sa aking lungsod. Mabuhay ang San Pablo!