Cinemalaya Rebyu Edition Part 2 (Mag-ingat sa Spoilers)

1.

Kagabi ang Awarding Ceremony ng Cinemalaya at nakakatuwang malamang nanalo ng Special Jury Prize "Ang Panggagahasa kay Fe" at Best Actress si Ina.

2. Astig

Nahuli akong makarating ng ilang minuto sa CCP kaya hindi ko lubos na nasimulan ang "Astig" na dinerehe ni GB Sampedro. Umiikot sa iba't ibang tauhang nakatira sa Maynila/Tondo, inilalarawan ng pelikula ang iba't ibang kailangang harapin at pagdaan ng mga tauhang pinalilibutan ng kahirapan at karahan, ang kanilang kailangang gawin para mabuhay at lumigaya. Nagsasali-salikop ang mga buhay ng mga tauhang sinusubaybayan ng pelikula pero sa kalakhan, wala naman talaga silang epekto sa isa't isa maliban na lang ang mga kuwento nina Ariel, na ginampanan ni Dennis Trillo, at ni Baste, na ginampanan ni Sid Lucero.

Dahil itinatampok ang Maynila, hinanapan ko ng paraan o pagtatangka sa bahagi ng pelikula kung paano napupunta sa foreground ang Maynila bilang tagpuan imbes na backdrop lamang.Pero wala naman akong napansing kakaiba.

Ang mahalaga, para sa akin, kapag may iba't ibang hibla ng naratibo sa isang akda ay kung paano nagkakatahi-tahi ang lahat sa dulo. At wala akong nakitang malinaw na pagtatahi. Maliban na lamang sa umuulit na tema ng kasawian. Na wala nang mabuti pang mangyayari sa Maynila. At ang mga tauhang may natitira pang hibla ng pag-asa ay lumayo sa Maynila, tulad ng ginawa ng tauhang si Boy.

Final note: Bakit laging last resrt ang mga bakla pag may problema ka? Ilang ulit iyong nangyari sa pelikula e.

3. Colorum

Tungkol lang naman talaga ang "Colorum" na dinerehe ni Jon Stefan Ballesteros, sa mga mabubuting taong nais magkaroon ng magandang buhay. Malas lang talaga ang mga mabubuting taong nakukulong sa isang masamang mundo at masamang sistema. At iyon lang naman talaga ang pangunahing problema ni Simon, na ginampanan ni Alfred Vargas, at ni Pedro, na ginampanan ni Lou Veloso. Si Simon ay isang modelong pulis ngunit dahil gusto niyang makapag-ipon at bigyan ng mabuting buhay ng kanyang nobya nasa ibang bansa, nagsa-sideline din siya bilang tsuper ng ilegal na FX taxi. Si Pedro naman ay isang dating presong binigyan ng parole dahil sa katandaan at ninanais lamang makausap ang kanyang anak na hindi na niya nakakausap mula pa nang bata pa ito. Magtatagpo ang kanilang buhay nang makabangga si Simon ng isang lalaki habang sakay-sakay si Pedro. At dahil ayaw niyang masabit sa gulo, tumakas siya kasama si Pedro at para maayos ang lahat, inutusan si Simon na dalhin ang FX kasama si Pedro sa Ormoc. At sa daan, marami silang tauhang makakasalubong.

Naaliw naman ako sa pelikulang ito. Namroblema lang siguro ako sa consistency ng mga tauhan. At ganoon din, sa mga coincidences. Bakit hindi tinulungan ni Simon ang kanyang binangga kung mabuti nga siyang tao? Pero may moralismo ang pelikula na hindi in-your-face. Sa mga sandaling kapit-patalim ka, may karapatan nga ba tayong maging mabuti?

4. Ang Nerseri

Walang partikular na kuwento "Ang Nerseri" na dinerehe ni Vic Asedillo Jr. Tungkol lamang ito sa pagsunod sa buhay ni Cocoy, na ginampanan ni Timothy Mabalot, habang binabantayan niya ang mga kapatid na may sakit sa isip. Bagaman si Cocoy na ang pinakanormal sa kanilang magkakapatid, unti-unting lumalabas ang mga sintomas na maaaring siya rin ay nadadapuan na ng sakit na mayroon ang kanyang mga kapatid.

Hindi ko pa lubos na nauunawaan ang kung may metaporikal bang antas ang konsepto ng pagkabaliw sa pelikula. Sa kabuuan, mukhang hindi. Mas nakikita ko ang nerseri/pag-aalaga bilang pangunahing konsepto ng pelikula. Sa kabaliwan, nawawala ka sa sarili. Ngunit sa pag-aalaga at maging sa pagmamahal sa isa, kailangang ibigay ang sarili. At ito, sa tingin ko, ang pangunahing internal dilemma ni Cocoy. Hahayaan lamang ba niyang manalo ang napipintong pagkabaliw na nararanasan niya o harapin ito't gawin ang kailangang gawin para mabuhay.

5. Dinig Sana Kita

Umniikot sa pagkakaibigan/pag-iibigan ng isang rocker chick at ng isang binging-mananayaw, hindi kaduda-duda kung bakit nanalo ng Audience Choice Award ang "Dinig Sana Kita" ni Mike Sandejas. Puno ng mga kaantig-antig na mga sandali kasabay ng mga magagaan na mga eksena. Malinaw na hindi ito art film, na isa itong love story. Ngunit dahil isa itong love story, tadtad ang pelikula ng mga cliche na bagay o trope. Una, kailangang nanggagaling sa magkaibang mundo ang dalawang pangunahing tauhan. At ano pa nga ba ang mas polar opposite pa sa rocker chick/deaf-dancer? Gayundin, dahil middle class si rocker chick, kailangang may daddy issues siya. At siyempre, hindi ipinakikita ang mukha ni emotionally distant daddy kasi lahat ng mga emotionally distant daddy ay walang mukha. At si deaf-dancer naman ay inabandona ng kanyang mga magulang. At dahil isa itong love story na may happy ending, kailangang bigyan lahat ng closure sa huling limang minuto.

Okey, medyo sarcastic ang rebyu ko ng "Dinig Sana Kita" pero kailangang sigurong unawain na pagkatapos mapanood ang mga pelikulang tulad ng "Ang Nerseri", "Ang Panggagahasa kay Fe", "Mangatyanan" at "Engkwentro", na pinahirapan ako nang todo-todo (pero yung masarap na hirap naman ang naranasan ko [sadistic amputa]), hindi lang siguro akong handang tanggapin intelectual obviousness ng pelikulang ito. Nag-enjoy din naman ako sa pelikulang ito. Maganda ang pagganap ng mga aktor, nina Zoe Sandejas at Romalito Mallari, maging ng mga support nila. Kaya nga siguro nanalo ng Audience Choice ang pelikulang ito dahil sa kanilang pagganap. At kahit na tadtad ng cliche ang kuwento, maayos pa rin ang pagdadala ni Mike Sandejas ng kabuuang tono ng pelikula mula drama at pagpapatawa. At natuto din ako ng kaunting sign language. Pero iyon nga, pagkatapos mapanood ng isang beses, ewan ko lang kung babalik-balikan ko ang pelikulang ito o pwede ko itong pag-usapan kasama ng iba.

6.

Tingnan ko kung mapapanood ang "Last Supper No. 3" at "Sanglaan" pagdating ng Cinemalaya sa UP.