Umuulan

Umuulan pero hindi pinansin ng matanda ang mga patak. Sa mga tao, pinoproblema ay kung paano mananatiling tuyo sa kabila ng ulan, siya lamang ang may ibang pinagkakaabalahan. Galit na galit siya. Nagsisisigaw. Nagmumura. Parang makakapatay ng tao. Nilagyan kasi ng illegally parked sticker ang kotse niya.

Tagapagmaneho siya. Nakabarong-tagalog at puting pantalon na uniporme. Hindi siya ang may-ari ng kotse pero parang kanya ito kung alagaan. Minumura niya ang mga guwardiya na nakabantay sa di-kalayuan. Galit na galit dahil hindi man lamang daw siya kinausap. Sana naman daw ay pinaalalahanan na lamang siya at hindi na lang sana nilagyan ang kotse ng napakahirap na tanggalin na sticker.

Wala namang masabi ang mga guwardiya. Natakot na sa paghiyaw ng matandang tagapagmaneho. Pinipilit na lamang nilang ipaliwanag ang kanilang patakaran ngunit hindi nakikinig ang matanda. Nagsisisigaw pa rin siya habang tinuturo ang isa sa mga guwardiya.

Ginagawa lamang ng mga guwardiya ang kanilang mga trabaho. Iyon ay ang ipatupad ang mga patakaran at pamantayan ng paaralan. Sa kabilang dako naman ay ginagawa rin lamang ng tagapagmaneho ang kanyang trabaho. Iyon ay ang alagaan at bantayan ang kotse. Naglalaban ang kanilang mga responsibilidad. Walang sagot sa galit ng matandang tagapagmaneho. Nag-aalala lamang siya para sa seguridad ng kanyang trabaho. Isa lamang na sandali ng pagkamuhi sa isang pagkakamali.

Edited:

Umuulan, pero hindi pinapansin ng matanda ang mga patak na pinipilit iwasan ng ibang tao. Mayroon siyang ibang pinagkakaabalahang mas mahalaga pa sa mga sakit na maaaring makukuha sa pagpapaulan. Galit na galit kasi siya. Sumisigaw. Nagmumura. Parang makakapatay ng tao. Nilagyan kasi ng illegally parked sticker ang kotse niya.

Hindi kanya ang kotse. Nakabughaw kasi siyang barong-Tagalog at puting pantalong uniporme. Tsuper siya ng kung sinong may-kaya. Ngunit nagmumura siya na parang ipinangbili sa kotseng iyon.

“Mga putang ina kayo,” sigaw niya.

“Hindi ninyo ba ba ako nakikita? Sana ay kinausap ninyo na lang ako at hindi nilagyan nito,” sigaw niya habang tinuturo ang sticker sa kausap na guwardiya sa di-kalayuan. Nag-iisa lamang ang guwardiya sa poste niya. Wala siyang masabi dahil sa takot sa galit na matanda.

“Hindi ho kasi kayo kayo dapat naandito eh,” sagot ng pangalawang guwardiya na dumating sa eksena.

Pinaliwanag lang niya ang ang kanyang kalagawan at ng kanyang kasamahang napag-iinitan. Ginagawa lang nila ang trabaho nila. Wala pa ring masabi iyong guwardiya na napag-initan ng mamang tsuper. Nakatitig pa rin lamang siya sa matanda.

Ngunit hindi kontento ang tsuper sa sinabi ng pangalawang guwardiya. “Kahit na,” balik agad niya. “Sana ay pinaalalahanan ninyo na lang ako.” Galit na galit pa rin siya. sinisigawan ng “putang ina” ang mga guwardiya.

Natatakot kasi ang mamang tsuper na mawalang siya ng suweldo o mas malala, ang kanyang trabaho. Natatakot isya na hindi niya muling mahahawakan ang kotse na inalagaan niya araw-araw. Natatakot siyang baka bindi na niya poproblemahin ang mga dapat na ihatid at sunduing mga tao. Natatakot siya na poprblemahin na lamang niya ang mga patak ng ulan.