“Ang ganda diba?” batid ni Dad sa tanawin habang pauwi kami ng San Pablo. Dumadaan kami noon sa Baranggay ng Palita. At makikita mo doon ang Pasko ng Pilipino. Isang buong baranggay ng Christmas lights.
Bawat bakuran ng bawat bahay ay mayroong desenyo ng Christmas lights. Lahat ng puno, bakod, bintana at pinto ay may ilaw. Parang bumaba mula sa langit ang mga bituin at sumabit sa mga puno, humilera sa mga bakod, dumikit sa mga dingding, in-outline ang mga bintana. Sa sobrang dami at liwanag ng mga ilaw ay mapapansin mo ang mga pag-itan ng mga ilaw imbis ang mga ilaw mismo. Maganda daw sabi ni Dad. Hindi na kailangan ng mga kotse ang kanilang mga headlights sa sobrang liwanag ng mga ilaw. Para sa akin ay masyadong nakakasilaw ngunit nakakapangdala ang mga ilaw kaya hindi maalis ang mga mga mata ko sa kanila.
Mayroon talaga silang nakakapang-akit na katangian. Marahil, ang galaw ng kotse habang dumadaan kami ay nagdadadag sa nakakapang-akit nitong katangian. O baka naman dahil hindi lamang talaga ako sanay sa ganitong uri ng pagpapakitang-gilas ng ilaw.
Mag-subscribe sa:
I-post ang Mga Komento (Atom)
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento