Bali-Balita Mula sa Tinubuang Lupa

Headline #1 (Mas bagay sa Entertainment, sa totoo lang.)

Noong nakalipas na mga buwan, nasira ang iPod namin. "Amin" kasi pinagpapasa-pasahan naming magkakapatid ang iPod na ito. At bigla na lang itong nasira. Pinaayos namin sa Apple Center sa Greenbelt. Sabi nila, nasira ang hard-drive. Ang solusyon, palitan ang iPod. Warranty kasi. Ang saya. E may tig-iisang iPod shuffle at nano na ang mga kapatid ko. Kaya binigay sa akin ang pinalitang iPod.

Headline #2

Noong isang linggo, umuwi ako nang San Pablo. At una kong napansin sa aking kuwarto, nawawala ang ilan sa mga aklat ko. Tinanong ko sa mga kapatid kung hiniram ba nila, at yun nga, nasa kanila't binabasa nila. Nakakatuwa. Noong bata ako, walang mabasa sa bahay maliban na lang sa encyclopedia. Kaya encyclopedia ang binanatan ko. Ngayon-ngayon lang kolehiyo ako talagang nakapagbasa ng mga nobela (nakapagbasa naman ako ng mga kuwento noong bata ako, yung sa textbook hehe). Kaya binabawi ko na lang ang mga nasayang na oras sa pangungulekta ng mga aklat na sa tingin ko'y magugustuhan ko. Hindi ko naman inaasahan na ire-raid ng mga kapatid ko ang aking aklatan. Mukhang nahahawa ata ang mga iyon sa akin. Nakakahawa rin pala ang pagbabasa. Sa bagay, matalino rin naman ang mga kapatid ko. Kahihiligan din naman nila ang pagbabasa sa darating na panahon, mas mainam na naging mas maaga.

Headline #3

Noong agahan kahapon, Lunes, nakuwento ni Dad na may manggagaya o doppelganger sa bahay. Natanong kasi namin kung bakit naroon sa bahay si Boy, ang ispiritista ni Dad. Mayroon daw kasing mga kuwento ang mga katulong na mga pangyayari. Isa, nakita raw nilang pumasok sa isang kuwarto si Tetel, kapatid sa ibaba palapag. Tapos, ilang sandali ang lumipas pagkatapos nilang makitang pumasok sa silid ang akala nila'y anyo ni Tetel, lalabas ang tunay na Tetel mula sa itaas na palapag. Nakakapangilabot. Paalisin daw ni Boy. Mukhang hindi naman daw mapanggulo ang ispiritu.

Padre Pedro Chirino = Anti-Bisaya (At Ilang mga Bagay na Aking Naalala Noong Nakaraang mga Araw)

O, nakuha ko atensyon ng mga Bisaya diyan ano? Kinukuha ko kasi ang Fil 101, Kasaysayan ng Wikang Filipino na tinuturo ni G. Mike Coroza. Binasa namin kanina ang ilang kabanata mula sa balita ni Padre Pedro Chirino, isang Hesuita, na nadistino dito sa Filipinas noong mga unang taon ng pananakop ng Espanya. Bakit anti-Bisaya siya? Iyon nga ang pinagtataka namin sa klase e. Malaki ang pagpabor na ibinigay ni Chirino sa mga Tagalog habang, ayaw ko namang sabihing nilait, pero parang ganoon na nga ang ginawa sa mga Bisaya. Ayokong magsipi pero kung gusto ninyong malaman kung ano ba talaga ang sinabi niya, sumangguni na lang kayo sa aklat niyang "Relascion de las Islas Pilipinas" o sinalin bilang "The Philippines in the 1600s." Enjoy.

Mabigat ang klaseng ito, ang Fil 101 dahil sa dami ng mga artikulo't aklat na babasahin namin. (Ni-require ba naman kaming basahin ang higit-400 pahinang "Balarila..." ni Lope K. Santos, isa lang sa maraming aklat-balarila na babasahin namin.) Ngunit hindi ako nagrereklamo. Magaling na guro si Sir Mike. Kaya kong makinig sa kanya hanggang magunaw ang mundo. At marami naman akong matututuhan. Kailangan nga lang magsunog ng kilay. Mabuti na lang, magaan-gaan ang load ko ngayong semestre. Ano kaya ang magandang topic para sa final paper?

Panlulumo

Noong nakalipas na linggo, naging isang malaking pagtingin sa aking sining ang nangyari. Sumali kasi ako sa LS Awards. At isa sa mga kailangang ipasa ay isang portfolio. Marahil noong una sumagi sa aking isip na sumali, sa loob-loob ko, naisip ko, "Mananalo ako. Walang duda." Pero nang pinagpuyatan ko, gabi-gabi, nang dalawang linggo, isang bagay ang naging malinaw: kulang pa. Sa higit labing-apat na kuwentong nasulat ko sa tanang buhay ko, hindi kasama ang pinakauna kong kuwento, pito lang ang isinama ko sa portfolio. Ngunit sa kabila noon, dalawa lang sa pitong kuwentong iyon ang masasabi kong, personal lang, na "maganda." Umaasa akong mananalo pero pagkatapos titigan ng oras-oras ang kasaysayan ng aking pagsusulat, hindi ako kampante. Malayo pa, kulang pa.

Arete

Nagbasa ako para sa LitNight ng Arete noong Miyerkules. Masaya. Hindi yung pagbabasa. Ang nagpawis ako nang todo gawa ng spotlight. Nautal pa ako nang kaunti. Masaya yung pakikinig sa mga batikang manunulat. Kagaya nina Sir Egay, Naya Valdelleon, Larry Ypil, atbp. Nakakaingit nga't ang gagaling ng mga tula. Gusto ko rin sanang makasulat ng mga ganoong tula, pero hindi ako makata.

Nanood rin ako ng Arabesque noong Huwebes. Masaya rin. Nakakatuwa ang stand-up comedy. At yung mga host, Jake pa rin si Jake.

Hanggang idto na lang. Babasahin ko na nang buo ang mga babasahin para sa Ph 104 at Th 151 para magkaoras para sa pagbabasa ng mga babasahin sa Fil 101 sa darating na mga buwan. Magsusulat pa nga pala ako. Kay sarap buhay. Di ba?

After One Hundred Years...

Update lang sa mga nangyari sa akin sa nakalipas na dalawang linggo.

Nobyembre 3 - Nag-overnight sa Bato Springs kasama sina Paolo, Elmer, ang pinsan ni Elmer na si Reggie, Rajiv, Belman, at Daniel. Saya ng inuman. Sana mangyari pa ulit.

Nobyembre 14 - Unang araw ng klase. Guro ko si Fr. Pat Giordano para sa Th151 at si Sir Mike Mariano sa Ph 104. Mukhang mabait naman si Fr. Pat at estrikto si Sir Mariano.

Nobyembre 16 - Craft talk ng fellows at ang speaking si Jose Y. Dalisay Jr. Ang saya. Nakakatuwa ang mga similaridad naming dalawa pagkarating sa pagsusulat. Mula sa pagkakaroon ng folder sa computer para sa mga hindi matapos-tapos na gawa hanggang sa hindi pagpaplano ng banghay. Marami din siyang sinabi tungkol sa pagiging manunulat, ang pagiging "integrator" nito at iba pang mga payo para sa amin.

Yun lang. Marami pang sinusulat kaya hindi ako makapag-post.

Nakalipas na Linggo

Magsisimula ako noong nakaraang Huwebes kung saan ako'y naging official photographer ng aking kapatid. Bakit? Kasali kasi si Marol sa "Ms. High School" ng Canossa. Iba na talaga ang nanggaling sa lahi ng mga magaganda't pogi. (Riiiight) Nangawet ang balikat ko kakakuha ng video. Kamuntikan pa akong maubusan ng tape. Nakakatuwang makitang umaaktong dalaga ang kapatid ko pero bata pa rin ang tingin ko sa kanya. Hindi pa naman siya ganoon katanda, first year pa lang naman siya. Nakakatuwa ring makita siyang manalo ng 3rd runner-up. Magpapaskil ako ng picture sa susunod. Hindi ko pa napapa-scan.

Sa gym ng Canossa ginanap ang pageant. At, hindi ko ba alam, ayokong bumalik doon sa dating paaralan ko. Ewan ko ba. May nararamdaman akong kaunting yabang mula sa mga tao doon. O baka ako lang ang mayabang? Nakakaasar at palaging ipinagmamayabang si CJ Muere. Kung siya ang pride ng Canossa, sino ang kanilang shame? Hay, gawa siguro ng mga madre. Ganyan lang talaga siguro.

Kinabukasan naman, sinundo namin mula sa airport si Dad. Galing siyang Amerika para magbakasyon. Ilang linggo siyang nakituloy kina Ate Rowena sa New Jersey. Pasalubong niya sa akin, the usual, sapatos, damit, isang MP3 player, (binili ba naman ang mga kapatid ko ng dalawang iPod shuffle at iPod Nano . at ako? putsa, RCA.), at ang pinabibili kong kopya ng GTA: San Andreas. Ok din. Astig. Nagtotopak nga lang ang mga controller ko.

Matagal kaming naghintay sa airport kahit na sakto ang dating namin. May inatake daw sa flight ni Dad, inatake sa puso. Baka kinabahan o kung ano. Excited siguro. May bago nga palang aso sina Ate Rowena. Parang anak kung tratuhin. "Pinsan" ko daw. Walang hiya.

Noong Sabado, nagkita-kita kami nina Elmer, Paolo, Gino, at Danny para maglaro ng PC. Saya. Balik ulit ang tropa. Naglaro kami ng DotA. Adik ata yung tatlo nina Elmer, Gino, at Danny. Matagal din bago kami nakahanap ng lugar na paglalaruan. Karamihan ng mga PC house sa San Pablo, walang Warcraft. Ginala namin ang buong San Pablo. Hindi naman. Pero malayo-layo rin ang nilakad namin bago makahanap ng isang lugar. Matagal din kaming naglaro. Sa sobrang tagal, ginutom si Paolo. Kaya lumabas muna siya para kumain.

Pagkatapos noon, kumain kaming lahat sa Prosperity, malamit sa palengke. Tinamaan ako doon ng antok. Napuyat kasi ako. Nakakatuwang palaging papalit-palit ang aming usapan sa pagitan ng DotA at ang socio-economic situation ng San Pablo. Mga taga-UP talaga. Nakakatuwa na, pagminsan, nalilimutan naming maypake pala kami. Mga pag-uusap tungkol sa SM San Pablo (na hindi mangyari-yari) at ang ikagiginhawa ng bayan dahil sa isang pinaplanong call center.

Linggo, wedding anniversary at kaarawan ni Marol. Oo, sabay sa iisang araw. Pumunta kaming Duty Free para mamili. Pagkatapos noon, pumunta kami ng Dampa sa Paranaque. Doon kami naghapunan. Ayos din. Masarap ang luto. Ang dami nga lang Koreanong naroon sa kinainan namin. Mga turista. Nakakatuwa.

Kahapon, noong Undas, pumunta kami ng sementeryo. Yun. Binisita sina Lolo't Lola. Wala namang espesyal na nangyari. Ang ingay nga lamang ng mga kapatid ko. Parang mga maton na bakla na jologs na conyo na nakatambay sa kanto na lasing. Basta. Yun na iyon.