Love in the Time of Cholera

Kakatapos ko lang bahasin ang aklat ni Gabriel Garcia Marquez, "Love in the Time of Cholera," at isa siyang aklat na pinatawa't binigla ako. Kakaiba iyon dahil isa itong libro ng pag-ibig.

Umiikot ang kuwento ng nobela sa buhay nina Florentino Ariza, ang dating kasintahan niyang si Fermina Daza, at si Dr. Juvenal Urbino, ang asawa ni Fermina. Puno ang kuwento ng iba't ibang tingin sa iba't ibang uri ng pag-ibig, pag-ibig ng kabataan, pag-ibig ng mag-asawa, pag-ibig ng panandaliang sabik, at iba pa. Sinusundan ng kuwento ang pagsasama ng mag-asawang Dr. Juvenal Urbino at Fermina Daza at ang paghihintay ni Florentino Ariza na mabalo ang kaisa-isa niyang mahal na si Fermina.

Nahahati sa limang mahahabang kabanata ang aklat na sabay na sinundan ang mga kuwento ng tatlong pangunahing mga tauhan. Gustong-gusto ko ang magaling na mga transitions ni Garcia Marquez para magpalit-palit ng mga punto de bista para masundan ang iba't ibang mga kuwento ng mga pangunahing mga tauhan. Natural na natural ang pagpapalit ng punto de bista.

Tanging problema ko sa nobela ay ang daloy nito ng panahon. Mukhang napakabagal ng mga pangyayari't napakadetalyado ngunit ang bilis ng daloy ng panahon. Dahil siguro pagsunod nito sa dalawang magkakonektang kuwento ng mga tauhan. Nakakalito rin dahin hindi ko alam kung ilang araw, buwan, at taon ang lumilipas. Ngunit mukha namang hindi mahalaga ang panahon sa nobela kaya hindi sobrang detalyado ang pagsunod sa panahon.

Kagaya ng sinabi ko kanina, maraming mga tingin sa sa pag-ibig at mayroon ang lahat na mangbabasa na maaantig kahit sa isa man lang na karanasan ng mga tauhan. Bata hanggang matanda, makaka-relate. Ngunit hindi lamang ito tungkol sa mga isa-isang larawan ng pag-ibig kundi sa kabuuang paglalakbay at pagbabago ng pag-ibig bilang isa sa mga pangunahing mga aspekto ng katauhan ng tao na mabuhay.

Isang kaantig-antig na nobela, hindi ko mapigil ang sarili ko sa kababasa sa "Love in the Time of Cholera." Kung hindi ka naniniwala sa pag-ibig, ok lang, mag-eenjoy ka pa rin sa nakakatawang nobelang ito. Kung naniniwala ka naman, mapapansin mong katulad mo pala ang mga tauhan at puno ang mundo ng pag-ibig.

Nagkaaminan na! Gugunaw na ang Mundo!

Sa tagal-tagal ng katahimikan na ginawa ni Presidente Arroyo, hindi ko inaasahan ang ginawa niya kanina. Siya nga iyon! OMG! Gugunaw na ang mundo! Sa kabuuan ng buhay ko, wala pa akong nakitang pulitiko na umamin sa kahit ano mang kabalastugan maliban na lang kung may ibang madadaling iba (Kagaya ni Gov. Singson). Pero iba talaga ata si Pres. Arroyo pagkarating sa katotohanan. Sasabihin ang totoo pero hindi.

Ngunit hindi pa ito tapos ng ganun-ganun na lang. Kagaya ng sinabi ko sa isa kong artikulo, kailangan nating hintayin pa ng mas mabuti ang mga susunod na mga pangyayari. Lalabas at lalabas din ang katotohanan sa sarili niyang galaw. May mga bagay pa na kailangang mabigyang linaw. Kagaya ng mayroon ba talagang nangyaring pandaraya kung ikukumpara sa ikinakalat na dahilan na "nagko-consult" lamang daw si Pres. Arroyo. Marami pa ring mga tanong na kailangang masagot para talagang masasabing tapos na nga talaga ang mga problemang ito.

Oo nga pala, check ninyo ang website ng Philippine Center for Investigative Journalism kasi mayroon silang transcript ng isa sa mga tape ni Samuel Ong. Hindi ko pa siya nababasa pero mukhang mahalaga.

F. A. G. Ass.

Fine Arts General Assembly kahapon. Masaya. Tawa ako ng tawa. Mababaw ako e. Mukha nga atang nagmukha akong sira-ulo sa kakatawa e. Nakakatuwang host sina Jake at Ina e. Riot rin si Missy sa kanyang presentation.

Ikukuwento ko pa ba ang lahat ng nangyari? Ayoko. Tinatamad na ako. Basta tumulong ako sa pagbubuhat ng mga silya pagkatapos ng G. A. Wala lang. Masaya. Halos lahat naman ata sa aki'y masaya, di ba?

Nanalo nga pala ang San Antonio Spurs sa NBA Championships. Sinusuportahan ko ang Detroit Pistons, pero ok lang. Magaling naman silang pareho e.

Sa mga Unang Araw ng Unang Semestre ng Aking Huling Taon

Mukhang magiging interesante ang unang semestre na ito.

Practicum I - Ang hyper ni Ma'am Missy. Parang mas excited pa kaysa sa amin. Kaya nakakatuwa ang klase.

Non-Fiction - Wala lang. Magsusulat ako sa Ingles. Ok lang. Medyo nakakapanliit si Ma'am Delgado. Ang haba ng resume.

Fiction - Ang dami naming mga mag-aaral sa klase. Sobra. Parang mahihirapan nito si G. Patino. At mukhang napakapayak at hindi eksperimental ang mga susulating mga kuwento. Mukhang magiging boring ang karamihan. Ulit, magsusulat ako sa Ingles. Ok lang.

Theology 141 - Hindi ko pa nakikita si G. Tejido. Wala kasi siya sa unang klase namin. May grupo na ako para sa klase. Study group daw.

Pilosopiya 103 - Riot si G. Lagliva. Nakatuwa. Ang lakas mang alaska. Ako ang isa sa mga unang inalaska. Nasa harapan kasi ako. Hindi ako mababagot sa klase niya. Ang layo nga lang ng Bellarmine.

Masaya rin kasi marami akong libreng oras.

Putang Inang Pulitika Iyan!

Naiinis na ako sa mga "pasabog" na iyan na pinaglalabas ng kung sino-sino at ano-anong mga grupo diyan sa tabi-tabi. Wala akong sinusuportahan. Hindi si GMA o ang "oposisyon" na iyan, kung matatawag silang oposisyon. Kung tama man ba ang mga alegasyon nila, idaan nila sa tamang mga daan, sa korte o kaya ay mangampanya sa pagpapa-impeach kay GMA. Huwag nilang sabihin na ginagawa lang nila iyon para sa kapakanan ng bayan o para sa katotohanan dahil para sa akin sa kapakanan lang nila ang kanilang pinaggagagawa.

Mahirap paniwalaan kung sino ang nagsasabi ng totoo sa mga isyu ngayon, sa jueteng o sa election fraud. Isang malaking "sabi-sabi" ang nangyayari at hindi ko maintindihan kung ano ang gusto nilang gawin maliban na lang na pabagsakin ang pangulo. Kagaya ng sinabi ko, hindi lubos ang suporta ko kay GMA. Ngunit naniniwala ako sa kagandahan ng institusyong tinatawag natin na gobyerno na naaayon sa Konstitusyon ng Pilipinas. Masasabi nating corrupt ang mga pulitiko ngunit kasalanan natin iyon dahil bilang mga mamamayan ng Malayang Bansang Pilipinas ay kinukunsinte at pinapabayaan natin ang mga kurakot at hindi karapat-dapat. Huwag na sana tayong patanga-tanga at aminin na may problema tayo.

Ngunit hindi ko hahayaan na mamuno, labag sa aking kalooban o kalooban ng mga kababayan kong Pilipino, ang isang isang grupo, militar man o hindi, nang basta-basta. Kagaya ng sinasabi ko, naniniwala ako sa sistema natin at sa konstitusyon. Ang problema natin ay mga naluluklok. Hindi nila interes ang kabuuang kapakanan ng ating bayan. Hindi ko pinagkakatiwalaan ang oposisyon man o administrasyon dahil sila-sila ang nag-aaway, wala man lang pakialam sa mga tunay na problema ng bayan.

Hindi ako naniniwala sa kudeta. Kalokohan. Traydor lang ang mga gumagawa niyan. Sibilyan man o sundalo ang gumawa niyan, hindi iyan makabansa, makabayan, at ultimo, hindi tama. Kung ayaw sa isang opisyal, i-impeach, sibakin, tanggalin sa mga naaayong mga hakbang. Kung magkakaroon ng putukan, hindi dapat nilang tawagin ang sarili nilang mga Pilipino.

Nakakaasar at kahit sino ang iboto natin ngayon, may gagawa't gagawa pa rin intriga dahil ayaw nila sa administrasyon. Pare-pareho lang naman sila. Kung totoo man ang jueteng pay-off, idaan sa korte. Kung totoo naman ang election fraud, i-impeach si GMA. Huwag nating idaan sa santong paspasan ang katotohanan. Lalabas at lalabas din iyan sa kanyang sariling bilis.

Midnight's Children

Maraming mga kritiko ang nagssabi na ang "Midnight's Children" ni Salman Rushdie ay ang pinakamahalagang nobelang nasulat mula nang mailabas ang "One Hundred Years of Solitude." Nanalo ng Booker Prize noong 1981, marahil tama nga sila.

Tungkol ang nobela kay Saleem Sinai at sinasalaysay mismo ng pangunahing tauhan. Ngunit mas mahalaga, ito rin ay nobela ng India. Hindi ikinakaila ng tagapagsalaysay ang kanyang espesyal na lugar sa kasaysayan ng nasabing bansa dahil si Saleem Sinai ay ipinanganak sa parehong sandali ng pagkasilang ng bansang India.

Nakakatuwa ang pagtatambal na ginagawa ng tauhan/tagapagsalaysay tungkol sa mga pangyayari sa kanyang buhay at sa mga mahahalagang sandali ng kasaysayan ng India at pati na rin ng Pakistan. Mga metaporikal na pagtatambal, kagaya ng sandali ng kanyang pambihirang paglaki kumpara sa paglaki rin ng ekonomiya ng India, hanggang sa konkreto, naroon raw siya mga miting ng militar para ihanda ang kudeta na nangyari sa Pakistan. Nakakatuwa ang mga ito dahil ang kabuuan ng nobela sa isang pagbabalik-tanaw at naiisip ko na may schizophrenia o kaya ay delusyon ang tauhang si Saleem Sinai para sabihing nakatali sa kanyang "destiny" ang kasaysayan ng isang buong bansa.

Ngunit consistent ang pagpapakita ng pagkakatali na ito. Mula mismo sa panahon ng kanyang lolo, kung saan hinahanap pa ng mga Indian ang kanilang sarili at kung saan ang mga gawain ni Saleem para maapektuhan niya o siya ay maapektuhan ng kasaysayan ng India.

Puno ang nobela ng mga tauhang binibigyan ng mukha ang lipunan at buhay ni Saleem. Mula sa kanyang mga kapamilya hanggang sa mga tao nakilala niya sa kanyang iba't ibang paglalakbay at pagbabago. Masasabing ang mga larawan ng mga tauhan na ito ay biased dahil galing ito sa pananaw ni Saleem. Ngunit, sabi nga ni Luna Sicat, lahat naman ng mga tauhan na sinusulat, batay man sa mga totoong tao o hindi, ay biased dahil sinulat ang mga ito mula sa punto de bista ng manunulat.

Isang kakaibang nobela ang "Midnight's Children." Isang nobela ng ambisyon at paghahanap ng lugar sa isang lipunang pinipilit na magbago. Isa itong nobelang puno ng kasaysayan at mahika. Isa sa mga pinakamagaling na nobela sa kasaysayan ng panitikan? Ayokong maghusga. Wala akong karapatan para sabihin iyon. Masasabi ko lang na nag-enjoy ako sa bawat pahina na binasa ko.